۲۶ شهریور ۱۳۸۸

روز قیام دلاوران سبز (قدس)

فردا باید در سراسر ایران بقدری زیاد و صدایمان بقدری بلند باشد که آنهایی هم که هنوز خود را به نشنیدن می زنند، چاره ای جز اعتراف به شنیدن صدایمان نداشته باشند.

۱۳ شهریور ۱۳۸۸

روز قدس سبز

روز قدس سبز روز نشان دادن مجدد قدرت ماست. روز قدس سبز مجدداً نیرو خواهیم گرفت.
روز قدس سبز هر ایرانی در شهر خود در راهپیمایی قانونی روز قدس شرکت خواهد کرد. وقتی هر ایرانی ببیند که چقدر از مردم شهرش مانند او می اندیشند، قدرت خواهد گرفت. اگر برگذارکنندگان عزیز هم همکاری کنند و وزیر شعار عزیز با دادن شعار، ریتم شعارها را تعیین کند، مردم ایران هم با هماهنگی کامل، شعار مورد نظر خود را خواهند داد. اگر هم مانند مراسم شب احیاء کم آوردند و راهپیمایی را لغو کردند، خودمان برگذارش می کنیم.
اگر مردم سراسر ایران در راهپیمایی شهر خود شرکت کنند، نیروهای سرکوبگر نمی توانند نیروهای خود را از سراسر کشور فرا بخوانند و در 2 یا 3 شهر متمرکز کنند. تمام نیروها در شهرهای خود به اندازه کافی کار خواهند داشت. البته باز هم با مشکل دیگری روبرو خواهند شد.
اگر نیروهای خود را برای کنترل و یا سرکوب راهپیمایی روز قدس سبز فرا بخوانند، دیگر تقریباً هیچ طرفداری در میان تظاهرکنندگان نخواهند داشت. و این عده کم هم با مشاهده برخورد سرکوبگران، ریزش خواهند کرد.
بنابراین عاقلانه ترین انتخاب برای نظام، عدم برخورد خشن با تظاهرکنندگان خواهد بود. البته این که نظام تحت این فشارها و درگیری های داخلی چقدر می تواند عاقلانه تصمیم بگیرد، باید صبر کرد و دید...
نکته مهم که باید توجه داشته باشیم این است که نباید مانند جمهوری اسلامی ایران، دشمن خارجی برای جنبش خود بتراشیم. برادران فلسطینی خود را هم نباید در این روز فراموش کنیم. حتی کشورهایی که همکاری استراتژیک قوی با جمهوری اسلامی ایران دارند و ممکن است نسبت به این جنبش بدبین باشند (و البته برعکس) را نیز باید به سوی خود جذب کنیم.