من امیدوارم شب یلدا، شب جشن سبز باشد و تا این شب، حداقل موانع جلوی جنبش سبز برداشته شوند. حالا به هر نحوی. یعنی طرف مقابل که سران فعلی نظام هستند، برای شنیدن خواسته های مردم و حرکت در راستای تحقق آنها آماده باشند.
شب یلدا 4 محرم است. یعنی مردم آماده می شوند برای تاسوعا و عاشورا. شهادت امام حسین در برابر ارتشی که چندین برابر قوی تر از ارتش وی بود. خونی که باعث زنده ماندن دینش شد. دینی که امام حسن به روش دیگری حفظ کرد. اما گاهی روش امام حسین لازم است. شهادت طلبی لازم است. برای اهداف والاتر. چیزی که همین نظام دائماً به ما یاد می داد. من اما از خشونت متنفرم. آیا دفاع از جان خودم هم خشونت است؟ این شستشوی مغذی نظام واقعاً چقدر در من و مردم ایران تأثیر داشته است؟ آیا اگر نظام باز هم حرف ما را نشنود، تاسوعا و عاشورای امثال هم مثل هر سال خواهد بود؟ شاید شب یلدا نقطه عطفی باشد برای جنبش سبز که مسیر آینده آن را مشخص می کند. نقطه عطفی که بیشترین کنترل بر شیب حرکت بعدی جنبش را نظام دارد؛ زیرا تصمیم گیر در جنبش سبز مانند نظام یک نفر نیست و چندین میلیون نفر هستند که پیش بینی واکنش آنها، اگر غیرممکن نباشد، بسیار پیچیده است و مشاوران نظام نشان داده اند که توان پیش بینی آن را ندارند.
نمی دانم عاشورای امثال سبز خواهد بود یا سرخ؟ ولی فکر نمیکنم مثل همیشه سیاه باشد.
0 Comments:
ارسال یک نظر